2016
Mijn eerste tentoonstelling was overweldigend. Zoveel werk! Een levenswerk ? Kortom : een spiegel van onze maatschappij . Niet erg verheugend . Niet bepaald verfijnd ,of van goede smaak, maar het tegendeel kwellend schreeuwerig, bont , verwrongen, overdadig lelijk en afgetakeld , decadent en ontaard.
Video’s , installaties van objecten, vergrote tijdschriftcollages of affiches met plak en klekwerk erover, onder glas, bodemsculpturen waarover je lopen kon. Een bonte kakafonie van slechte smaak. De objecten gemusealiseerd die ons dagelijks omringen. Wel knap, maar zo triest. Onze omgeving in het bewustzijn gerukt. Een muur vol schrille punkvesten, besmeurd, die je gelijk bij de onderklasse klasseert als dat je ding is. Zeer gevarieerd, creatief van de drager, opvallende gillers.
Haar sculpturen tonen de gevonden schoonheid van de ruwe architectuur, het goud van de afbraak. Brute vensteromlijstingen in beton, zeer eigentijds, gevarieerd , maar toch een zekere schoonheid bevattend. Die onaffe contructies worden met een poetische, waarderende blik bekeken.
Haar rechthoekige stapelsculpturen met bladen papier en andere voorwerpen in de wind hangend zijn overblijvende vreemde stapelvormen na de blast, van in grootte, herhaalde geometische o’s . Wat vreemd , maar monumentaal, haast vreemde schrifttekens.
Haar foto’s oren (variaties , een verzameling delen van de mens die de verscheidenheid van het onderdeel van één wezen in kaart brengt. Niets en niemand is hetzelfde, zelfs geen oren.
Haar elipsvormige langwerpige sculpturen vind ik van een ongelooflijke kleurschoonheid en vormperfectie, Computergetekend en uitgemeten en van prachtig coloriet. Gewoon perfecte associaties en ook hier de oneindige variatie.
De ontelbare kleine kitscherige objecten-installaties op sokkels en carosserie-afval ook weer gevarieerd aan de muur waren niet zo mijn ding. Maar alles bij al imponerend, de overdaad aan kitsch suggererend .
Haar video in de aula een scherpe blik op de afgetakelde wezens van deze tijd.