When you sit gazing into the distance, vacantly, contemplatively, lost within the environment, you come to realize how the landscape assumes the shape of a living presence, how its colours unfold in delicate and refined nuances, how the sun lights the surface of the waters in rose and golden hues, and fleeting emerald brightness’s reflect their sparkles in the bursting ripples.

More information about "End of life - A new begin 2010" >>

A life-long project I 'm working on , are my 'memories'. Life is so short and I want to save who I am and how I felt in a constantly moving work of art. Naturally creating brings a great pleasure to me. Sometimes I feel like a magisian. Every page is like a wave of the sea, a living organism from which  we can see the respiration, the flux every moment on the beach.That's also the case for me . I am a person who lives very close to nature. That's why I work spontaniously. I only think,  analyse , afterwards , after the work is done. It's sometimes working like into a trance. I am convinced that this natural way of acting, like a child makes its drawings, is work that brings over energy to others. They feel a force,  standing before the work . It radiates, and will be felt by other persons independent from to which culture or to which time they belong. We call that universal.

More information about this work >>

Revolutions: in Israel and Palestine and in Arab countries: Lebanon. Iraq, Syria. Also in Europe, many parades of malcontents: in banlieux in France during Sarkozy, now the yellow vests under Macron (unlivable life for people). Growing inequality.

Een toneelstuk door Toneelgroep Amsterdam op 15.11.2020 : regisseur : Ivo van Hove.

Een fantastische opvoering van een visionaire , existentiële roman door L. Couperus geschreven rond 1900, waarin het onbegrip tussen culturen centraal staat, het niet verstaan, het niet kunnen inleven in andere werelden. Hier de rationele Westerse tegenover de mysterieuze Oosterse wereld. De onmogelijkheid van het koloniale project.

Verder lezen >>

Deze tentoonstelling ontvouwde mijn zienswijze op de 21e eeuw: onze tijd, natuurlijk fragmentarisch.

Ik bezit een enorm arsenaal werken over die tijd, die na Goya niet veranderde of verbeterde. Ik kan me niet ontdoen van de opvatting dat de goede tijden niet meer in opmars zijn, maar er een teruggang is, op moreel, financieel, maar ook menselijk vlak. (De ontwrichting wordt nog op de spits gedreven door een ongewoon virus. Bevrijdt de aarde zich stilletjesaan van haar te machtig geworden bewoners?)

Mijn tentoonstelling had ook met dit euvel te kampen: een beperkt aantal toegestane bezoekers, geen groepen, samenscholing verboden.

Maar dit alles neemt toch niet weg dat het een bijzondere tentoonstelling was. Het enthousiasme van de aandachtige bezoekers bevestigde dit. Ook het museum is exceptioneel; een prachtig 19e -eeuws huis dat met dit hedendaags werk een samenklank aanging. De werken schitterden in harmonie met de bijzondere inrichting van dit verleden.

More information about the " Ice, water, wind and birds 2019" >>